Dialogica

Dit boek gaat over autisme en over kunst. Die link zorgt namelijk voor een beter begrip van het raadselachtige fenomeen dat autisme is. In dit boek vindt U geen wetenschappelijke theorieën, en ook geen op ervaringsdeskundigheid gebaseerde ervaring, maar wel verhalen. Geen logica dus in dit boek. Wel een dia-logica. Waar de kunst en autisme elkaar kruisen, ontstaan verhalen. Soms ontroerende, soms theoretische, soms praktische. Het zijn ogenschijnlijk losse verhalen. Al zijn ze niet lukraak gekozen, ze worden toch enigszins lukraak aangeboden. Patchwork: hadden de grotschilders uit het Paleoliticum een autistisch brein? Waarom kunnen de meeste mensen niet goed tekenen en waarom is Pictionnary spelen zo leuk? Wat zien mensen met autisme in surrealistische schilders als Margritte? Had Descartes gelijk toen hij dacht dat het oog een camera was? Kunnen computers kunst maken? Helpt een beetje stoornis om creatief te zijn? En vooral: wat vertellen verhalen over Andy warhol en Maurits Escher ons over de vraag of alle kunstenaars een beetje autistisch zijn? De rode draad in dit patchwork van verhalen wordt geweven met kenmerken van het menselijk brein. Want in dit boek ontmoeten kernbegrippen van de menselijke geest elkaar: waarneming, ideeën, verbeelding, representatie, creativiteit, authenticiteit en als allerbelangrijkste, de zingeving of betekenisverlening. In de dialoog tussen kunst en autisme ontstaan inzichten over de soms magische werking van het menselijke brein.